بررسی مقاومت دارویی سویه های استافیلوکوکوس اورئوس مقاوم به آنتی-بیوتیک ونکومایسین در برخی از بیمارستان‌های شهر رشت

سابقه و هدف: استافیلوکوکوس اورئوس از مهم‌ترین عوامل عفونت‌های بیمارستانی و اکتسابی از جامعه است و نسبت به طیف وسیعی از آنتی­بیوتیک‌ها مقاومت نشان می‌دهد. هدف از این مطالعه، بررسی فنوتیپی و مولکولی ایزوله های بالینی استافیلوکوکوس اورئوس مقاوم به ونکومایسین جدا شده از بیمارستان‌های شهر رشت در یک دوره شش ماهه (بهمن 94 تاتیر 95) بود. روش بررسی: 217 نمونه بالینی از بخش­های مختلف بیمارستان­های شهر رشت جمع آوری شدند. ایزوله­های استافیلوکوکوس اورئوس با تست­های بیوشیمیایی تعیین هویت شدند. جهت تعیین مقاومت میکروبی سویه­ها به آنتی بیوتیک ونکومایسین از آزمون­های فنوتیپی دیسک دیفیوژن (طبق دستورالعمل CLSI) و حداقل غلظت مهار کنندگی به روش ماکرودایلوشن براث استفاده شد. همچنین حضور ژن VanA،  کد کننده مقاومت به آنتی بیوتیک ونکومایسین در ایزوله های جدا شده،  به روش PCR مورد بررسی قرار گرفت. یافته­ها: 67 سویه استافیلوکوکوس اورئوس تعیین هویت شدند. در تست تعیین مقاومت آنتی بیوتیکی به روش دیسک دیفیوژن، میزان مقاومت به آنتی­بیوتیک­های کلرامفنیکل 5/10درصد، جنتامایسین 37/25درصد، تتراسایکلین 32/37درصد، ونکومایسین 80/38 درصد، اگـزاسیلین 70/44درصد، پنی­سیلین 100درصد بود. در روش ماکرودایلوشن براث، 4/22 درصد نمونه­ها مقاومت به ونکومایسین  را نشان دادند. در روش  PCR، برای ژن VanA باندی مشاهده نشد. نتیجه­گیری: توصیه می­شود در مطالعات مولکولی، حضور ژن­های VanA و VanB  هر دو بررسی شود، چرا که علت مقاومت می­تواند مربوط به حضور ژن VanB باشد.